Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

nomen O

  • 1 nomen

    nōmĕn, ĭnĭs, n. [*gnovimen, *gnomen →gnosco, nosco]    - gén. sing. arch. nominus. [st1]1 [-] ce qui permet de connaître, nom, dénomination, nom de famille.    - eunuchus nomine Pothinus, Caes. BC. 3: *un eunuque, Pothinus par son nom* = un eunuque appelé Pothinus.    - mulier, Lamia nomine, Cic.: une femme du nom de Lamia.    - est mihi nomen Petrus ou Petro (Petro: datif par attraction avec mihi): je m'appelle Pierre (**à moi est le nom Pierre**).    - fons cui nomen Arethusa est: **la fontaine à laquelle est le nom Aréthuse** = la fontaine qui s'appelle Aréthuse.    - ad nomen respondere: répondre à l'appel de son nom.    - ex re (ab re) nomen capere: tirer son nom de qqch.    - alicui rei nomen imponere (dare, ponere, indere): donner un nom à qqch.    - alicui nomen imponere, Liv.: donner un nom à qqn.    - carmina sub alieno nomine edere, Suet. Aug. 55: publier des vers sous un nom d'emprunt.    - appellare aliquem nomine, Cic.: appeler qqn par son nom.    - cui saltationi Titius nomen est, Cic. Brut. 62, 225: cette mimique porte le nom de Titius.    - quae voluptatis nomen habent, Cic.: choses qui portent le nom de plaisir.    - poetae nomen, Cic.: le nom de poète.    - nomen dare (edere, profiteri): s’enrôler, donner son nom pour être soldat.    - nomen dare in conjurationem, Tac.: s'enrôler dans une conspiration.    - stipendium ad nomen singulis persolutum est, Liv. 28: on paya toute la solde à chacun d'eux à l'appel de son nom. [st1]2 [-] nom illustre, réputation, renom, titre, renommée, gloire, célébrité.    - nomen habere, Cic.: avoir un nom.    - magnum nomen habere, Cic.: avoir un grand renom.    - tanti Tyrii Cassium faciunt, tantum ejus nomen est, Cic. Phil. 11: tant les Tyriens estiment Cassius! tant est grande sa renommée!    - tantum ejus in Syria nomen est, Cic. Phil. 11: tant il a de prestige en Syrie.    - nomen alicujus stringere, Ov. Tr. 2: ternir la réputation de qqn.    - homines nonnullius in litteris nominis, Plin Ep. 7: hommes de quelque renom dans les lettres.    - vos me imperatoris nomine appellavistis, Caes. BC. 2: vous m'avez donné le titre d'imperator.    - ne vinum nomen perdat, Cato, R. R. 25: pour que le vin ne perde pas ses qualités.    - pomis sua nomina servare,Virg. G. 2: garder aux fruits leur renommée. [st1]3 [-] famille, race, catégorie, personne; nation.    - nomen Romanum: la domination romaine, la nation romaine, le peuple romain, la puissance romaine (tout ce qui est appelé romain). [st1]4 [-] nom mis en avant, rubrique, titre, article.    - alio nomine, Cic.: à un autre titre.    - nomine meo, Cic.: pour ma part, pour mon compte.    - Caesarem suo nomine odisse, Caes.: haïr César à titre personnel.    - nomine lucri, Cic.: à titre de gain. [st1]5 [-] mot, terme, expression; nom (t. de gram.); vain mot, apparence ([]réalité).    - nomen carendi, Cic. Tusc. 1: le mot carere.    - in hoc nomine, Cic. Verr. 4, 125: à propos de ce mot, quand on parla de ces objets.    - reges, nomine magis quam imperio, Nep.: rois, qui en avaient le nom plus que l'autorité.    - nomen duarum legionum habere, Cic. Att. 5, 15, 1: avoir deux légions de nom. --- cf. Cic. Rep. 1, 51 ; Par. 17. [st1]6 [-] prétexte, cause, raison, motif, sujet.    - nomine + gén.: à titre de, sous prétexte de, sous couleur de, au nom de; par égard pour, à cause de.    - Antonio tuo nomine gratias egi, Cic. Att. 1: j'ai remercié Antoine en ton nom.    - ab amicitia Q. Pompei meo nomine se removerat, Cic.: il avait rompu avec Pompée à cause de moi.    - amicitiae nostrae nomine, Cic.: au nom de notre amitié.    - intellegitur nec... nec fortitudinem patientiamque laudari suo nomine, Cic. Fin. 1: on comprend que ni... ni le courage et la force de résistance ne sont loués par eux-mêmes.    - honestis nominibus, Sall. C. 38: avec de beaux prétextes.    - sub honesto patrum aut plebis nomine, Sall.: sous le couvert honorable de la défense du sénat ou de la plèbe.    - me nomine neglegentiae suspectum esse tibi esse doleo, Cic. Fam. 2, 1, 1: je souffre d'être soupçonné par toi de négligence. [st1]7 [-] nom de la personne que l'on accuse.    - nomen alicujus deferre (ad praetorem): accuser qqn (devant le préteur).    - nomen recipere: (se dit du préteur), accueillir l’accusation, la rendre recevable. [st1]8 [-] titre d'une dette, créance, dette; débiteur.    - nomen solvere (expedire): payer une dette (le nom du débiteur est inscrit sur les livres de comptes).    - bonum nomen, Cic. Fam. 5: bon payeur.    - lenta nomina non mala, Sen. Ben. 5: débiteurs en retard, mais solvables.
    * * *
    nōmĕn, ĭnĭs, n. [*gnovimen, *gnomen →gnosco, nosco]    - gén. sing. arch. nominus. [st1]1 [-] ce qui permet de connaître, nom, dénomination, nom de famille.    - eunuchus nomine Pothinus, Caes. BC. 3: *un eunuque, Pothinus par son nom* = un eunuque appelé Pothinus.    - mulier, Lamia nomine, Cic.: une femme du nom de Lamia.    - est mihi nomen Petrus ou Petro (Petro: datif par attraction avec mihi): je m'appelle Pierre (**à moi est le nom Pierre**).    - fons cui nomen Arethusa est: **la fontaine à laquelle est le nom Aréthuse** = la fontaine qui s'appelle Aréthuse.    - ad nomen respondere: répondre à l'appel de son nom.    - ex re (ab re) nomen capere: tirer son nom de qqch.    - alicui rei nomen imponere (dare, ponere, indere): donner un nom à qqch.    - alicui nomen imponere, Liv.: donner un nom à qqn.    - carmina sub alieno nomine edere, Suet. Aug. 55: publier des vers sous un nom d'emprunt.    - appellare aliquem nomine, Cic.: appeler qqn par son nom.    - cui saltationi Titius nomen est, Cic. Brut. 62, 225: cette mimique porte le nom de Titius.    - quae voluptatis nomen habent, Cic.: choses qui portent le nom de plaisir.    - poetae nomen, Cic.: le nom de poète.    - nomen dare (edere, profiteri): s’enrôler, donner son nom pour être soldat.    - nomen dare in conjurationem, Tac.: s'enrôler dans une conspiration.    - stipendium ad nomen singulis persolutum est, Liv. 28: on paya toute la solde à chacun d'eux à l'appel de son nom. [st1]2 [-] nom illustre, réputation, renom, titre, renommée, gloire, célébrité.    - nomen habere, Cic.: avoir un nom.    - magnum nomen habere, Cic.: avoir un grand renom.    - tanti Tyrii Cassium faciunt, tantum ejus nomen est, Cic. Phil. 11: tant les Tyriens estiment Cassius! tant est grande sa renommée!    - tantum ejus in Syria nomen est, Cic. Phil. 11: tant il a de prestige en Syrie.    - nomen alicujus stringere, Ov. Tr. 2: ternir la réputation de qqn.    - homines nonnullius in litteris nominis, Plin Ep. 7: hommes de quelque renom dans les lettres.    - vos me imperatoris nomine appellavistis, Caes. BC. 2: vous m'avez donné le titre d'imperator.    - ne vinum nomen perdat, Cato, R. R. 25: pour que le vin ne perde pas ses qualités.    - pomis sua nomina servare,Virg. G. 2: garder aux fruits leur renommée. [st1]3 [-] famille, race, catégorie, personne; nation.    - nomen Romanum: la domination romaine, la nation romaine, le peuple romain, la puissance romaine (tout ce qui est appelé romain). [st1]4 [-] nom mis en avant, rubrique, titre, article.    - alio nomine, Cic.: à un autre titre.    - nomine meo, Cic.: pour ma part, pour mon compte.    - Caesarem suo nomine odisse, Caes.: haïr César à titre personnel.    - nomine lucri, Cic.: à titre de gain. [st1]5 [-] mot, terme, expression; nom (t. de gram.); vain mot, apparence ([]réalité).    - nomen carendi, Cic. Tusc. 1: le mot carere.    - in hoc nomine, Cic. Verr. 4, 125: à propos de ce mot, quand on parla de ces objets.    - reges, nomine magis quam imperio, Nep.: rois, qui en avaient le nom plus que l'autorité.    - nomen duarum legionum habere, Cic. Att. 5, 15, 1: avoir deux légions de nom. --- cf. Cic. Rep. 1, 51 ; Par. 17. [st1]6 [-] prétexte, cause, raison, motif, sujet.    - nomine + gén.: à titre de, sous prétexte de, sous couleur de, au nom de; par égard pour, à cause de.    - Antonio tuo nomine gratias egi, Cic. Att. 1: j'ai remercié Antoine en ton nom.    - ab amicitia Q. Pompei meo nomine se removerat, Cic.: il avait rompu avec Pompée à cause de moi.    - amicitiae nostrae nomine, Cic.: au nom de notre amitié.    - intellegitur nec... nec fortitudinem patientiamque laudari suo nomine, Cic. Fin. 1: on comprend que ni... ni le courage et la force de résistance ne sont loués par eux-mêmes.    - honestis nominibus, Sall. C. 38: avec de beaux prétextes.    - sub honesto patrum aut plebis nomine, Sall.: sous le couvert honorable de la défense du sénat ou de la plèbe.    - me nomine neglegentiae suspectum esse tibi esse doleo, Cic. Fam. 2, 1, 1: je souffre d'être soupçonné par toi de négligence. [st1]7 [-] nom de la personne que l'on accuse.    - nomen alicujus deferre (ad praetorem): accuser qqn (devant le préteur).    - nomen recipere: (se dit du préteur), accueillir l’accusation, la rendre recevable. [st1]8 [-] titre d'une dette, créance, dette; débiteur.    - nomen solvere (expedire): payer une dette (le nom du débiteur est inscrit sur les livres de comptes).    - bonum nomen, Cic. Fam. 5: bon payeur.    - lenta nomina non mala, Sen. Ben. 5: débiteurs en retard, mais solvables.
    * * *
        Nomen, nominis, pen. corr. n. g. Virgil. Le nom de quelque chose que ce soit.
    \
        Nec mihi cognatus fuit quisquam istoc nomine. Terent. Qui fust ainsi nommé.
    \
        Sanguinis nomina, vt pater, frater, soror, etc. Ouid. Les noms de consanguinité.
    \
        Ambitus nominum. Plin. In nominum ambitu est. Il ha beaucoup de noms.
    \
        Causa nominis est in dubio. Ouid. On ne scait pourquoy il ha tel nom.
    \
        Inane nomen. Lucret. Le nom d'une chose qui jamais ne fut, et jamais ne sera.
    \
        Surdum nomen. Sil. Duquel n'est point de bruit ne renom.
    \
        Vagi nominis est ambrosia. Plin. Elle ha beaucoup de noms, les uns l'appellent d'une sorte, les autres autrement.
    \
        Accipere nomen Dicti. Quintil. Estre appellé et nommé Dictum.
    \
        Addere nomen alicui. Ouid. Donner et imposer un nom.
    \
        Affari nomine. Cic. Parler à aucun en le nommant par son nom.
    \
        Arrogare sibi nomen. Quintil. S'attribuer un nom.
    \
        Clamare aliquem nomine. Virgil. L'appeler par son nom.
    \
        Compositum nomen terrori. L. Florus. Pour faire paour.
    \
        Deductum nomen ab Anco. Ouid. Desduict et derivé d'Ancus, ou descendant, etc.
    \
        Iulius a magno demissum nomen Iulo. Virgil. Derivé.
    \
        Sic illos nomine dicunt. Virgil. On les nomme ainsi en leur nom.
    \
        Habet nomen Fabius. Ouid. On le nomme Fabius, Il ha nom Fabius.
    \
        Moenia habentia nomen positoris. Ouid. Ville ayant et portant le nom de son fondateur.
    \
        Notus mihi nomine tantum. Horat. Je ne le congnois que de nom.
    \
        Reddere aliquem nomine. Virgil. Avoir tel nom que luy.
    \
        Sedet nomen Polynicis in ore. Stat. Il ha tousjours le nom de Polynices en la bouche, Il ne parle que de Polynices.
    \
        Signata nomina saxo. Ouid. Entaillez, Engravez.
    \
        Faustulo fuisse nomen ferunt. Liu. On dit qu'il avoit nom Faustulus.
    \
        Nomen. Virgil. Bruit et renommee.
    \
        Pomis sua nomina seruat. Virgil. Leur bonté naturelle et vigueur.
    \
        Fortissima nomina. Sil. Gents vaillants.
    \
        Magna nomina. Plin. iunior. Gents de grand renom.
    \
        Committere nomen alicuius aeternae famae. Ouid. Rendre immortel.
    \
        Stringere nomen alicuius. Ouid. Mesdire et detracter d'aucun.
    \
        Multis nominibus est hoc vitium notandum. Cicero. Pour beaucoup de causes et raisons.
    \
        Ab amicitia Q. Pompeii meo nomine se remouerat, vt scitis, Scipio. Cic. Pour l'amour de moy, ou A cause de moy.
    \
        Portorii nomine aliquid exigere. Cic. Pour le, etc.
    \
        Dissoluere alicui alterius nomine. Cic. Payer pour autruy.
    \
        Res suo nomine in iudicium nunquam est vocata. Cic. Ceste cause en soy et principalement en fut encore jamais debatue.
    \
        Vno nomine. Cic. Par un mot, Generalement.
    \
        Nominibus honestis. Sallustius. Soubs honneste couverture, ou couleur.
    \
        Hoc vno nomine absolui velle. Cic. Pour ceste seule cause.
    \
        Nomina. Cic. Les item et articles d'un compte et autres papiers.
    \
        Nomina. Cic. Les noms et debtes.
    \
        Expedire nomina. Cicero. Chevir avec ses creanciers, Payer ses debtes.
    \
        Nomina exigere. Cic. Demander ses debtes, Se faire payer de ses debtes.
    \
        Idonea nomina inuenire. Caius iuriscon. Rencontrer gents qui ont bien de quoy, et bons payeurs. B.
    \
        Impedita nomina. Liu. Debtes longues qui ne sont pas prestes.
    \
        Nomina transcribere in alios. Liu. Transporter ses debtes à d'autres personnes, Les mettre soubs le nom d'autruy.
    \
        Nomen suum alicui commodare ad translationem criminis. Cic. Prester son nom à aucun luy disant, Deschargez vous sur moy.
    \
        Nomen absentis recipere. Cic. Recevoir un accusateur à deferer et poursuyvre aucun absent et hors du pays.
    \
        Ad nomina respondere. Liu. Comparoir au jour de la monstre.

    Dictionarium latinogallicum > nomen

  • 2 nomen

    nōmen, ĭnis (archaic form of gen. sing. NOMINVS, S. C. de Bacch. Corp. Inscr. Lat. 196, 8), n. [for gnōmen, from root gno, whence gnosco, nosco, co-gnosco], a name, appellation (syn. vocabulum).
    I.
    Lit.:

    nomen est, quod unicuique personae datur, quo suo quaeque proprio et certo vocabulo appellatur,

    Cic. Inv. 1, 24, 134:

    imponere nova rebus nomina,

    id. Fin. 3, 1, 3:

    qui haec rebus nomina posuerunt,

    id. Tusc. 3, 5, 10:

    appellare aliquem nomine,

    id. de Or. 1, 56, 239:

    huic urbi nomen Epidamno inditum est,

    Plaut. Men. 2, 1, 37; cf. Liv. 7, 2, 6:

    Theophrastus divinitate loquendi nomen invenit,

    Cic. Or. 19, 62:

    lituus ab ejus litui, quo canitur, similitudine nomen invenit,

    id. Div. 1, 17, 30:

    ut is locus ex calamitate populi Romani nomen caperet,

    Caes. B. G. 1, 13 et saep.:

    ludi, Pythia de domitae serpentis nomine dicti,

    Ov. M. 1, 447:

    clari nominis vir,

    Vell. 2, 34, 4:

    nominis minoris vir,

    id. 2, 100, 5; cf. id. 2, 112, 2; 2, 103, 1: est mihi nomen, inditur mihi nomen, with nom.:

    cui saltationi Titius nomen est,

    Cic. Brut. 62, 225:

    eique morbo nomen est avaritia,

    id. Tusc. 4, 11, 24:

    canibus pigris... Nomen erit pardus, tigris, leo,

    Juv. 8, 36.—With dat.:

    haec sunt aedes, hic habet: Lesbonico'st nomen,

    Plaut. Trin. 2, 2, 110:

    juventus nomen fecit Peniculo mihi,

    id. Men. 1, 1, 1:

    nam mihi est Auxilio nomen,

    id. Cist. 1, 3, 6:

    huic ego die nomen Trinummo facio,

    id. Trin. 4, 2, 1:

    nomen Arcturo est mihi,

    id. Rud. prol. 5:

    cantus cui nomen neniae,

    Cic. Leg. 2, 24, 62:

    puero ab inopiā nomen Egerio est inditum,

    Liv. 1, 34:

    est illis strigibus nomen,

    Ov. F. 6, 139.—With gen.:

    cujus nomen est Viventis,

    Vulg. Gen. 25, 11.—Rarely with ad:

    ut det nomen ad molas coloniam,

    Plaut. Ps. 4, 6, 38.—Nomen dare, edere, profiteri, ad nomina respondere, to give in one's name, be enrolled, enlist; to answer to one's name when summoned to military duty:

    ne nomina darent,

    Liv. 2, 24:

    nomina profiteri,

    id. 2, 24:

    nominis edendi apud consules potestas,

    id. 2, 24:

    virgis caesi, qui ad nomina non respondissent,

    id. 7, 4; also,

    dare nomen in conjurationem,

    to join the conspiracy, Tac. A. 15, 48:

    ab re nomen habet (terra),

    is named for, Liv. 38, 18, 4:

    quae (sapientia) divinarum humanarumque rerum cognitione hoc nomen apud antiquos adsequebatur,

    Cic. Tusc. 5, 3, 7:

    dea (Viriplaca) nomen hoc a placandis viris fertur adsecuta,

    Val. Max. 2, 1, 6.—Esp.:

    nomen accipere = nominari: turris quae nomen ab insulā accepit,

    Caes. B. C. 3, 112, 1; Quint. 3, 3, 13; Just. 1, 5, 1; Tac. A. 6, 37; 15, 74; Plin. Ep. 2, 10, 8.—
    2.
    In partic., the middle name of the three which every freeborn Roman had, as distinguished from the praenomen and cognomen. The nomen distinguished one gens from another, the cognomen one familia from another, and the praenomen one member of the familia from another, Quint. 7, 3, 27.—But sometimes nomen is used in the signif. of praenomen:

    id nomen (sc. Gaja),

    Cic. Mur. 12, 27.—So, too, in the signif. of cognomen:

    Sex. Clodius, cui nomen est Phormio,

    Cic. Caecin. 10, 27; cf.:

    tamquam habeas tria nomina,

    i. e. as if you were a Roman, Juv. 5, 127.—
    3.
    Esp. in phrase: sub nomine, under the assumed name:

    qui litteras exitiales Demetrio sub nomine Flaminini adtulerant,

    Liv. 40, 54, 9:

    sub nomine meo,

    Quint. 7, 2, 24:

    carmina sub alieno nomine edere,

    Suet. Aug. 55:

    multa vana sub nomine celebri vulgabantur,

    Tac. A. 6, 12; 13, 25; id. H. 1, 5; cf.:

    rogatio repente sub unius tribuni nomine promulgatur,

    Liv. 43, 16, 6; Suet. Aug. 29; Plin. Pan. 50, 5; cf. also II. B. infra.—
    4.
    A title of power or honor:

    imperatoris,

    Caes. B. C. 2, 32, 14.—
    5.
    In gram., a noun, Quint. 1, 4, 18; 1, 5, 42 et saep.—
    B.
    Transf.
    1.
    Nomen alicu jus deferre, to bring an accusation against, to accuse a person:

    nomen alicujus de parricidio deferre,

    Cic. Rosc. Am. 10, 28: nomen recipere, to receive the accusation:

    palam de sellā ac tribunali pronuntiat: si quis absentem Sthenium rei capitalis reum facere vellet, sese ejus nomen recepturum: et simul, ut nomen deferret, etc.,

    Cic. Verr. 2, 2, 38, § 94; cf. context.—
    2.
    A bond, note, a demand, claim, a debt: tituli debitorum nomina dicuntur praesertim in iis debitis, in quibus hominum nomina scripta sunt, quibus pecuniae commodatae sunt, Ascon. ap. Cic. Verr. 2, 1, 10, § 28:

    repromittam istoc nomine solutam rem futuram,

    Plaut. As. 2, 4, 48:

    si neque in tuas tabulas ullum nomen referres, cum tot tibi nominibus acceptum Curtii referrent,

    Cic. Verr. 2, 1, 39, § 102:

    qui tibi, ut ais, certis nominibus grandem pecuniam debuit,

    on good bonds, good security, id. Quint. 11, 38; cf.:

    egone hos digitos meos impellere potui, ut falsum perscriberent nomen?

    id. Rosc. Com. 1, 1:

    volo persolvere, ut expungatur nomen, ne quid debeam,

    Plaut. Cist. 1, 3, 40; so,

    solvere,

    Cic. Att. 6, 2, 7:

    expedire, exsolvere,

    id. ib. 16, 6, 3:

    nomina sua exigere,

    to collect one's debts, id. Verr. 2, 1, 10, § 28:

    hoc nomen, quod urget, nunc, cum petitur, dissolvere,

    id. Planc. 28, 68:

    transcribere in alium,

    Liv. 35, 7:

    qui venit ad dubium grandi cum codice nomen,

    comes with a huge ledger to sue for a doubtful debt, Juv. 7, 110.—
    b.
    Nomina facere, in the case of written obligations, to set down or book the items of debt in the account-book:

    nomina se facturum, qua ego vellem die,

    Cic. Fam. 7, 23, 1:

    emit homo cupidus (Canius) tanti, quanti Pythius voluit et emit instructos: nomina facit (Pythius), negotium conficit,

    id. Off. 3, 14, 59:

    nomina facturi diligenter in patrimonium et vasa debitoris inquirimus,

    Sen. Ben. 1, 1, 2.—
    c.
    Nomen locare, to offer as surety, Phaedr. 1, 16, 1 (dub.).—
    d.
    Transf., an item of debt; and hence, a debtor:

    hoc sum assecutus, ut bonum nomen existimer,

    i. e. a good payer, Cic. Fam. 5, 6, 2:

    lenta nomina non mala,

    Sen. Ben. 5, 22, 1; cf. id. ib. 7, 29, 2; Col. 1, 7, 2.—
    3.
    A family, race, stock, people, nation:

    C. Octavium in familiam nomenque adoptavit,

    Suet. Caes. 83:

    Crispum C. Sallustius in nomen ascivit,

    Tac. A. 3, 30; Luc. 7, 584.—
    4.
    With national names: nomen Romanum, whatever is called Roman, i. e. the Roman dominion, nation, power; esp. of the army:

    gens infestissuma nomini Romano,

    Sall. C. 52, 24: CEIVIS ROMANVS NEVE NOMINVS LATINI NEVE SOCIVM QVISQVAM, etc., S. C. de Bacch.; so,

    concitatis sociis et nomine Latino,

    Cic. Rep. 1, 19, 31; 3, 29, 41:

    ubi deletum omnibus videretur nomen Romanum,

    Liv. 23, 6, 3:

    relicum Romani nominis,

    id. 22, 55, 5; 27, 33, 11; 1, 10, 3; cf. id. 9, 7, 1:

    Aeolio regnatas nomine terras,

    Sil. 14, 70:

    Volscūm nomen prope deletum est,

    Liv. 3, 8, 10:

    nomen Atheniensium tueri,

    Just. 5, 6, 9.—
    5.
    Poet.
    a.
    A thing:

    infaustum interluit Allia nomen,

    Verg. A. 7, 717.—
    b.
    A person:

    popularia nomina Drusos,

    Luc. 6, 759; 1, 311:

    nec fidum femina nomen,

    Tib. 3, 4, 61:

    in diversa trahunt unum duo nomina pectus,

    i. e. the love of a mother and sister, Ov. M. 8, 464; id. H. 8, 30.—
    II.
    Trop.
    A.
    Name, fame, repute, reputation, renown (syn.:

    existimatio, fama): hujus magnum nomen fuit,

    Cic. Brut. 67, 238:

    nomen habere,

    id. ib. 69, 244:

    magnum in oratoribus nomen habere,

    id. Or. 6, 22:

    officere nomini alicujus, Liv. praef. § 3: et nos aliquod nomenque decusque Gessimus,

    Verg. A. 2, 89:

    nomen gerere,

    Lact. 1, 20, 3; 4, 29, 15 al.:

    multi Lydia nominis Romanā vigui clarior Iliā,

    Hor. C. 3, 9, 7:

    nomen alicujus stringere,

    Ov. Tr. 2, 350:

    homines nonnullius in litteris nominis, Plin Ep. 7, 20, 3: parentes, quorum maximum nomen in civitatibus est suis,

    Liv. 22, 22, 13.—Of ill repute, bad reputation: malum nomen (only rare and late Lat.): magis eligendum in paupertate nomen bonum quam in divitiis nomen pessimum, Hier. Com. Ep. Tit., Paris, 1546, p. 104 H.—
    2.
    Of inanimate things:

    ne vinum nomen perdat,

    Cato, R. R. 25:

    nec Baccho genus aut pomis sua nomina servat,

    Verg. G. 2, 240.—
    B.
    A title, pretext, pretence, color, excuse, account, sake, reason, authority, behalf, etc.: alio nomine et aliā de causā abstulisse. Cic. Rosc. Com. [p. 1214] 14, 40:

    legis agrariae simulatione atque nomine,

    id. Agr. 2, 6, 15:

    classis nomine pecuniam imperatam queruntur,

    id. Fl. 12, 27:

    haec a te peto amicitiae nostrae nomine,

    id. Fam. 12, 12, 3; 2, 1, 1:

    nomine sceleris conjurationisque damnati,

    id. Verr. 2, 5, 5, § 11:

    nomine neglegentiae suspectum esse,

    id. Fam. 2, 1, 1:

    quid exornamus philosophiam, aut quid ejus nomine gloriosi sumus?

    id. Tusc. 2, 14, 33:

    qui cum luxuriose viverent, non reprehenderentur eo nomine,

    id. Fin. 2, 7, 21:

    gratias boni viri agebant et tuo nomine gratulabantur,

    on your account, id. Phil. 1, 12, 30:

    Antonio tuo nomine gratias egi,

    on your behalf, id. Att. 1, 16, 16:

    legationes tuo nomine proficiscentes,

    id. Fam. 3, 8, 2:

    quem quidem tibi etiam suo nomine commendo,

    for his own sake, id. ib. 13, 21, 2:

    meo nomine,

    Tac. H. 1, 29:

    feminarum suarum nomine,

    id. G. 8:

    bellum populo Romano suo nomine indixit,

    Cic. Cat. 2, 6, 14:

    decretae eo nomine supplicationes,

    Tac. A. 14, 59;

    but: acceptā ex aerario pecuniā tuo nomine,

    on your responsibility, Cic. Q. Fr. 1, 3, 7.—
    C.
    A name, as opposed to the reality:

    me nomen habere duarum legionum exilium (opp. exercitum habere tantum),

    Cic. Att. 5, 15, 1:

    Campani magis nomen ad praesidium sociorum, quam vires cum attulissent,

    Liv. 7, 29:

    nomen amicitia est, nomen inane fides,

    Ov. A. A. 1, 740.—
    III.
    In eccl. Lat.,
    1.
    Periphrastically:

    invocavit nomen Domini,

    Vulg. Gen. 13, 4:

    omnipotens nomen ejus,

    ib. Exod. 15, 3:

    psallam nomini Domini,

    ib. Psa. 7, 18:

    blasphemare nomen ejus,

    ib. Apoc. 13, 6.—
    2.
    Delegated power:

    in nomine tuo daemones eicimus,

    Vulg. Matt. 7, 22:

    in quo nomine fecistis,

    ib. Act. 4, 7:

    locuti sunt in nomine Domini,

    ib. Jacob. 5, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > nomen

  • 3 nomen

    nōmen, inis, n. (altindisch nāman-, griech. ονομα, gotisch namō, ahd. namo), der Name, die Benennung, I) eig.: A) im allg.: durius nomen, Cic.: alqm nomine increpare, Liv., clamare, Verg.: ex alqa re nomen capere, Caes., od. trahere od. invenire od. reperire, Cic.: nomen accipere ab alqa re, Caes.: nomen alci dare od. indere, Liv., od. imponere, Cic.: imposito Ariarathis nomine, Iustin.: si velles verum ponere mihi nomen, Hor.: quid est tibi nomen? was (wie) ist dein N.? Plaut. (s. Brix Plaut. trin. 889): und so nomen mulieris cedo quid sit? Ter. heaut 662 Umpf. (Fl. u. Wagn. quod sit). – est mihi nomen, m. Nom., Genet. od. Dat., ›mihi nomen est Iulius‹ et ›mihi nomen est Iulio‹, Gell.: Alazon Graece huic nomen est comoediae, Plaut.: Troia et huic loco nomen est, Liv.: ei morbo nomen est avaritia, Cic.: nomen Mercurii est mihi, Plaut.: cantus, cui nomen neniae, Cic.: Clausus, cui postea Claudio fuit nomen, Liv.: pago inde Troiano nomen est, Liv.: so auch cui Egerio inditum nomen, Liv.: cui parentes Ascanium dixere nomen, Liv.: nomen civitati Athenas dedit, Mela: arborem, quam ille suum nomen catachannam nominabat, Fronto: est via: lactea nomen habet, Ov.: nomen calamitatis ponitur in casu etc., das Wort calamitas wird gebraucht für usw., Cic. – nomine, namens, m. folg. Namen in dem Kasus des vorhergeh. Wortes, auf das sich der Name bezieht, zB. eunuchus nomine Pothinus, Caes.: in hospitis cuiusdam nomine Cameli domo, Vell.: Rhodanus paludi sese ingurgitat nomine Lemanno, Amm.: circa urbem nomine Obbam, Liv.: a quodam nomine Adduo (Abl.) vulneratus, Vell. – nomine, im Namen, im Auftrage, nomine rei publicae principi gratias agere, Plin. ep. – sub nomine alcis, Plin. ep., Tac. u. Iustin. – velut vulgus sine nomine (namenloses), Iustin. – alci nomine (dem N. nach) notum esse, Q. Cic. – nomen (u. von mehreren nomina) dare, seinen Namen angeben, sich melden, zB. von Soldaten zum Kriegsdienst, Cic. u. Liv.: so auch nomen profiteri od. edere, Liv.; dah. bildl. sich wohin oder worunter rechnen, zählen, in his poëta nomen profitetur suum, Ter.: hingegen nomen accipere, entgegennehmen, aufschreiben, Liv.: ad nomina non respondere (wenn die Namen verlesen wurden), Liv. – B) insbes.: a) der mittlere von den drei Namen eines freigeborenen Römers, durch den die gens, zu der er gehörte, von anderen unterschieden wurde, Geschlechtsname. Doch wird nomen zuw. auch für praenomen (Vorname) und für cognomen (Beiname, Familienname) bei Cic. u.a. gebraucht. – dah. alqm in familiam nomenque adoptare, Suet.: alqm in n. asciscere, Tac. – b) der Titel, alqm nomine imperatoris appellare, Caes. b. c. 2, 32. § 14. – c) als gramm. t. t., das Nomen, Quint. u.a. Gramm. – C) meton., der benannte Gegenstand, a) v. einzelnen, nec fidum femina nomen, das »Weib« genannte Wesen, Tibull.: popularia nomina Drusos, Lucan.: nomina tanta, Männer, Ov.: vestrum nomen = vos, Liv. – b) v. Völkern, nomen Romanum, alles, was Römer heißt, Römermacht, Römertum, Cic. u.a.: u. so n. Latinum, n. Caeninum, Liv.: omne n. Aetolorum, Liv.: fallacibus litteris circa Latium nomenque Volscum missis, dem Volskerland, Liv. Vgl. Fabri Sall. Cat. 52, 24. Weißenb. Liv. 3, 8, 10. Fabri Liv. 22, 55, 5. Dederich Dict. 5, 13. p. 365. – II) übtr.: 1) (berühmter) Name, Ruhm, Ruf, Berühmtheit, Ansehen (vgl. Fabri Liv. 22, 22, 13), magnum, clarum, Cic.: nomen habere, Cic.: sine nomine, unbekannt, unberühmt, unansehnlich, Verg. – v. Lebl., nec pomis sua nomina servat, Verg.: bellum magni nominis, Liv. – 2) Name, Rubrik, Titel, Veranlassung, a) übh.: alio nomine aut alia de causa, Cic. – nomine meo, tuo etc., in meinem Namen, meinerseits, für meine Person usw., für mich, um meinetwillen, aus persönlichen Rücksichten, Cic. u.a.: non suo, sed meo nomine, nicht um seinet-, sondern um meinetwillen, Cic.: nomine Catilinae, von seiten, Sall. – nomine mit Genet. oder Pronom. u. dgl. = unter dem Namen, unter dem Titel, als, wegen, um... willen (s. Heräus Tac. hist. 1, 29. Heß Tac. Germ. 8, 1), lucri, Cic.: sceleris, Cic.: non tam tuo quam rei publicae nomine, nicht um deinet-, sondern um des Staats willen, Cic.: eo nomine, in bezug darauf, aus diesem Grunde, deswegen, Cic. u.a.: so auch quo nomine, Vell. u. Quint.: illo nomine, Sen.: nullo nomine, in keiner Hinsicht, Sen.: nullo nomine non, auf jede Weise, in jeder Beziehung, Vell. – uno nomine, unter einer Rubrik, auf einmal, in Bausch u. Bogen, uno nomine (in einem Posten) HS CCL milia iussu praetoris data esse, Cic.: iudicia plurimarum controversiarum sublata uno nomine omnia, Cic.: accusati sunt uno nomine consulares, Cic.: petierunt a Caesare, ut universis trecentis uno nomine pecuniam imperaret, Auct. b. Afr. – b) prägn., der Titel = Grund, Vorwand, a tuis obtrectatoribus nomen inductum fictae religionis, Cic.: honesto nomine, Cic.: decretae eo nomine supplicationes, Tac.: aliquot praetores a provinciis avaritiae nomine accusati damnati sunt, Liv. epit. – 3) der Name (verächtlich) als Gegensatz zur Sache, legionum, Cic.: reges nomine magis quam imperio, Nep.: sunt nomina (bloße Namen, Schatten) ducum, Liv. – 4) übtr., als publiz. t. t.: a) nomen alcis deferre, jmd. gerichtlich belangen, anklagen, Cic.: de parricidio, Cic.: hingegen nomen recipere, die Klage entgegennehmen, Cic. – b) die aus einer Leistung entstandene Schuldforderung, die der Gläubiger mit Zustimmung des Schuldners als eine Ausgabe in sein Hausbuch eintrug (expensum ferre), wodurch eine Literalobligation entstand, Posten, Schuldposten, nomen facere, einen Schuldposten eintragen, buchen, Cic., Sen. u. Ov.: nomen locare, einen Posten anlegen lassen, Phaedr.: nomina exigere, eintreiben, Cic.: nomina sectari, Hor.: nomen solvere, dissolvere, bezahlen, Cic.: nomina expedire, exsolvere, erledigen (in Richtigkeit bringen), abzahlen, Cic.: certis nominibus grandem pecuniam debuit, er schuldete eine große Summe in sichergestellten Posten, Cic.: nomina arcaria, bare Darlehen gegen Schuldschein, Gaius inst. 3, 131: nomina transcripticia, übertragene Posten, wenn ein anderer die Schuld auf seinen Namen überschreiben läßt, Gaius inst. 3, 128. – meton., v. der Person, Posten = Schuldner, Bezahler, bonum nomen, ein sicherer Posten = ein guter Bezahler, Cic. ep. 5, 6, 2: u. so vel optima nomina non appellando (durch Nichtmahnen) fiunt mala, Alphius b. Colum. 1, 7, 2: u. lenta nomina, non mala, Sen. de ben. 5, 22, 1. – / Archaist. Genet. Sing. nominus, Corp. inscr. Lat. 1, 196. lin. 8. – archaist. Abl. Sing. nomini, Corp. inscr. Lat. 1, 820.

    lateinisch-deutsches > nomen

  • 4 nomen

    nōmen, inis, n. (altindisch nāman-, griech. ονομα, gotisch namō, ahd. namo), der Name, die Benennung, I) eig.: A) im allg.: durius nomen, Cic.: alqm nomine increpare, Liv., clamare, Verg.: ex alqa re nomen capere, Caes., od. trahere od. invenire od. reperire, Cic.: nomen accipere ab alqa re, Caes.: nomen alci dare od. indere, Liv., od. imponere, Cic.: imposito Ariarathis nomine, Iustin.: si velles verum ponere mihi nomen, Hor.: quid est tibi nomen? was (wie) ist dein N.? Plaut. (s. Brix Plaut. trin. 889): und so nomen mulieris cedo quid sit? Ter. heaut 662 Umpf. (Fl. u. Wagn. quod sit). – est mihi nomen, m. Nom., Genet. od. Dat., ›mihi nomen est Iulius‹ et ›mihi nomen est Iulio‹, Gell.: Alazon Graece huic nomen est comoediae, Plaut.: Troia et huic loco nomen est, Liv.: ei morbo nomen est avaritia, Cic.: nomen Mercurii est mihi, Plaut.: cantus, cui nomen neniae, Cic.: Clausus, cui postea Claudio fuit nomen, Liv.: pago inde Troiano nomen est, Liv.: so auch cui Egerio inditum nomen, Liv.: cui parentes Ascanium dixere nomen, Liv.: nomen civitati Athenas dedit, Mela: arborem, quam ille suum nomen catachannam nominabat, Fronto: est via: lactea nomen habet, Ov.: nomen calamitatis ponitur in casu etc., das Wort calamitas wird gebraucht für usw., Cic. – nomine, namens, m. folg. Namen in dem Kasus des vorhergeh. Wortes,
    ————
    auf das sich der Name bezieht, zB. eunuchus nomine Pothinus, Caes.: in hospitis cuiusdam nomine Cameli domo, Vell.: Rhodanus paludi sese ingurgitat nomine Lemanno, Amm.: circa urbem nomine Obbam, Liv.: a quodam nomine Adduo (Abl.) vulneratus, Vell. – nomine, im Namen, im Auftrage, nomine rei publicae principi gratias agere, Plin. ep. – sub nomine alcis, Plin. ep., Tac. u. Iustin. – velut vulgus sine nomine (namenloses), Iustin. – alci nomine (dem N. nach) notum esse, Q. Cic. – nomen (u. von mehreren nomina) dare, seinen Namen angeben, sich melden, zB. von Soldaten zum Kriegsdienst, Cic. u. Liv.: so auch nomen profiteri od. edere, Liv.; dah. bildl. sich wohin oder worunter rechnen, zählen, in his poëta nomen profitetur suum, Ter.: hingegen nomen accipere, entgegennehmen, aufschreiben, Liv.: ad nomina non respondere (wenn die Namen verlesen wurden), Liv. – B) insbes.: a) der mittlere von den drei Namen eines freigeborenen Römers, durch den die gens, zu der er gehörte, von anderen unterschieden wurde, Geschlechtsname. Doch wird nomen zuw. auch für praenomen (Vorname) und für cognomen (Beiname, Familienname) bei Cic. u.a. gebraucht. – dah. alqm in familiam nomenque adoptare, Suet.: alqm in n. asciscere, Tac. – b) der Titel, alqm nomine imperatoris appellare, Caes. b. c. 2, 32. § 14. – c) als gramm. t. t., das Nomen, Quint. u.a. Gramm. – C) meton., der
    ————
    benannte Gegenstand, a) v. einzelnen, nec fidum femina nomen, das »Weib« genannte Wesen, Tibull.: popularia nomina Drusos, Lucan.: nomina tanta, Männer, Ov.: vestrum nomen = vos, Liv. – b) v. Völkern, nomen Romanum, alles, was Römer heißt, Römermacht, Römertum, Cic. u.a.: u. so n. Latinum, n. Caeninum, Liv.: omne n. Aetolorum, Liv.: fallacibus litteris circa Latium nomenque Volscum missis, dem Volskerland, Liv. Vgl. Fabri Sall. Cat. 52, 24. Weißenb. Liv. 3, 8, 10. Fabri Liv. 22, 55, 5. Dederich Dict. 5, 13. p. 365. – II) übtr.: 1) (berühmter) Name, Ruhm, Ruf, Berühmtheit, Ansehen (vgl. Fabri Liv. 22, 22, 13), magnum, clarum, Cic.: nomen habere, Cic.: sine nomine, unbekannt, unberühmt, unansehnlich, Verg. – v. Lebl., nec pomis sua nomina servat, Verg.: bellum magni nominis, Liv. – 2) Name, Rubrik, Titel, Veranlassung, a) übh.: alio nomine aut alia de causa, Cic. – nomine meo, tuo etc., in meinem Namen, meinerseits, für meine Person usw., für mich, um meinetwillen, aus persönlichen Rücksichten, Cic. u.a.: non suo, sed meo nomine, nicht um seinet-, sondern um meinetwillen, Cic.: nomine Catilinae, von seiten, Sall. – nomine mit Genet. oder Pronom. u. dgl. = unter dem Namen, unter dem Titel, als, wegen, um... willen (s. Heräus Tac. hist. 1, 29. Heß Tac. Germ. 8, 1), lucri, Cic.: sceleris, Cic.: non tam tuo quam rei publicae nomine, nicht um dei-
    ————
    net-, sondern um des Staats willen, Cic.: eo nomine, in bezug darauf, aus diesem Grunde, deswegen, Cic. u.a.: so auch quo nomine, Vell. u. Quint.: illo nomine, Sen.: nullo nomine, in keiner Hinsicht, Sen.: nullo nomine non, auf jede Weise, in jeder Beziehung, Vell. – uno nomine, unter einer Rubrik, auf einmal, in Bausch u. Bogen, uno nomine (in einem Posten) HS CCL milia iussu praetoris data esse, Cic.: iudicia plurimarum controversiarum sublata uno nomine omnia, Cic.: accusati sunt uno nomine consulares, Cic.: petierunt a Caesare, ut universis trecentis uno nomine pecuniam imperaret, Auct. b. Afr. – b) prägn., der Titel = Grund, Vorwand, a tuis obtrectatoribus nomen inductum fictae religionis, Cic.: honesto nomine, Cic.: decretae eo nomine supplicationes, Tac.: aliquot praetores a provinciis avaritiae nomine accusati damnati sunt, Liv. epit. – 3) der Name (verächtlich) als Gegensatz zur Sache, legionum, Cic.: reges nomine magis quam imperio, Nep.: sunt nomina (bloße Namen, Schatten) ducum, Liv. – 4) übtr., als publiz. t. t.: a) nomen alcis deferre, jmd. gerichtlich belangen, anklagen, Cic.: de parricidio, Cic.: hingegen nomen recipere, die Klage entgegennehmen, Cic. – b) die aus einer Leistung entstandene Schuldforderung, die der Gläubiger mit Zustimmung des Schuldners als eine Ausgabe in sein Hausbuch eintrug (expensum ferre), wodurch eine
    ————
    Literalobligation entstand, Posten, Schuldposten, nomen facere, einen Schuldposten eintragen, buchen, Cic., Sen. u. Ov.: nomen locare, einen Posten anlegen lassen, Phaedr.: nomina exigere, eintreiben, Cic.: nomina sectari, Hor.: nomen solvere, dissolvere, bezahlen, Cic.: nomina expedire, exsolvere, erledigen (in Richtigkeit bringen), abzahlen, Cic.: certis nominibus grandem pecuniam debuit, er schuldete eine große Summe in sichergestellten Posten, Cic.: nomina arcaria, bare Darlehen gegen Schuldschein, Gaius inst. 3, 131: nomina transcripticia, übertragene Posten, wenn ein anderer die Schuld auf seinen Namen überschreiben läßt, Gaius inst. 3, 128. – meton., v. der Person, Posten = Schuldner, Bezahler, bonum nomen, ein sicherer Posten = ein guter Bezahler, Cic. ep. 5, 6, 2: u. so vel optima nomina non appellando (durch Nichtmahnen) fiunt mala, Alphius b. Colum. 1, 7, 2: u. lenta nomina, non mala, Sen. de ben. 5, 22, 1. – Archaist. Genet. Sing. nominus, Corp. inscr. Lat. 1, 196. lin. 8. – archaist. Abl. Sing. nomini, Corp. inscr. Lat. 1, 820.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nomen

  • 5 nōmen

        nōmen inis, n    [GNA-], a means of knowing, name, appellation: qui haec rebus nomina posuerunt: ludi, Pythia perdomitae serpentis nomine dicti, O.: eique morbo nomen est avaritia: canibus pigris... Nomen erit pardus, tigris, leo, Iu.: puero ab inopiā nomen Egerio est inditum, L.: Aeneadasque meo nomen de nomine fingo, V.: Nomine quemque vocans, by name, V.: nomina dare, enlist, L.: ab re nomen habet (terra), is named for, L.: turris quae nomen ab insulā accepit (i. e. nominatur), Cs.: qui litteras exitialīs Demetrio sub nomine Flaminini adtulerant, in the name of, L.: me imperatoris nomine appellare, hail me imperator, Cs.: infaustum interluit Allia nomen, V.: Et diversa trahunt unum duo nomina pectus, i. e. mother and sister, O.— A gentile name (the middle name of a Roman freeman): apud illos Fabrorum nomen est amplissimum; cf. tamquam habeas tria nomina, i. e. as if you were a Roman, Iu.—In law: nomen alicuius deferre, to bring an accusation against, accuse: nomen huius de parricidio deferre: nomen recipere, to entertain an accusation: si quis Sthenium reum facere vellet, sese eius nomen recepturum.—Meton., a bond, note, demand, claim, debt. tibi certis nominibus pecuniam debere, on good bonds: falsum perscribere nomen?: nomina sua exigere, collect one's debts: in socios nomina transcribere, substitute the names of socii as debtors, L.: Qui venit ad dubium grandi cum codice nomen, to sue for a doubtful debt, Iu.: nomina se facturum, quā ego vellem die, create a written obligation by a bookentry.—A debtor: hoc sum adsecutus, ut bonum nomen existimer, i. e. a good payer.—With a gentile adj., a dominion, nation, power, army: gens infestissuma nomini Romano, S.: concitatis sociis et nomine Latino: Volscum nomen prope deletum est, L.—Poet., of one person: Silvius, Albanum nomen, tua proles, V.—Fig., name, fame, repute, reputation, renown: huius maius nomen fuit: magnum in oratoribus nomen habere: qui nomini officient meo, L.: Multi Lydia nominis, H.: sine nomine plebs, inglorious, V.—Poet., of things: Nec Baccho genus aut pomis sua nomina servat, V.— A title, pretext, pretence, color, excuse, account, sake, reason, authority, behalf: alio nomine abstulisse: legis agrariae simultatione atque nomine: haec a te peto amicitiae nostrae nomine: eo nomine, on that account: Quocumque nomine, for whatsoever purpose, H.: tuo nomine gratulabantur, on your account: Antonio tuo nomine gratias egi, on your behalf: quem tibi suo nomine commendo, for his own sake: aetatis nomine ‘filia’ dixit, on account of, O.: acceptā ex aerario pecuniā tuo nomine, on your responsibility: aes alienum meis nominibus solvere, contracted by me, S.— A name (opp. to reality): me nomen habere duarum legionum exilium (opp. exercitum habere tantum): magis nomen ad praesidium quam vires adferre, L.: sunt nomina ducum, L.: Nomen amicitia est, nomen inane fides, O.
    * * *
    name, family name; noun; account, entry in debt ledger; sake; title, heading

    Latin-English dictionary > nōmen

  • 6 nomen

    nōmen, inis n.
    1) имя, название, наименование (n. paternum Dig; amicitiae sanctum et venerabile nomen O)
    aliquem nomĭne clamare V (increpare L) — звать кого-л. по имени
    n. mihi est Gajo (Gajus, Gai) Pl, C etc.меня зовут Гаем
    n. dare C, L (edere, profiteri L) — явиться (записаться) добровольцем
    n. accipere L — внести (чьё-л.) имя в избирательные списки
    n. alicujus deferre de aliquā re C — привлечь кого-л. к судебной ответственности по обвинению в чём-л.
    n. recipere C — принять жалобу, т. е. дать ход делу ( о преторе)
    alicui nomine notum esse C — быть известным кому-л. (лишь) по имени
    2) (тж. n. gentilicium или gentĭle Su) родовое имя ( иногда = praenomen или cognomen C etc.)
    aliquem in familiam nomenque adoptare Su — принять кого-л. в состав рода
    3) звание, титул (n. regium C; n. imperatoris Cs); сословие (clarissimum n. Dig = senatores); достоинство (n. regale C)
    4) грам. имя, преим. существительное Q; слово, термин
    5) род (n. Fabiorum C; ex nomine defuncti Dig)
    6) народ, нация или страна
    n. populi Romani и n. Romanum C etc. — всё римское, римский народ
    n. Latinum Lлатиняне или страна латинян (Латий)
    7) человек, лицо
    vestrum n. Lvos
    8) славное имя, слава, известность, знаменитость
    n. habere Cбыть славным
    sine nomine V, O, Just — неизвестный, неведомый, безымянный
    iisdemne ut finibus n. suum, quibus vita, terminaretur? C — неужели его слава окончится там, где кончилась его жизнь?
    9) предлог, повод, формальное основание
    eo nomine C etc. — на этом основании, по этой причине
    nullo nomine non VP — во всех отношениях, всячески
    nomine alicujus rei C etc. — во имя (ради) чего-л.
    meo nomine C etc.ради меня или с моей стороны или по моим соображениям или от моего имени
    uno nomine C — разом, сразу, в целом
    10) видимость, форма, (одно лишь) имя (rex nomine magis, quam imperio Nep)
    11) лицевой счёт, долговая запись, долг
    n. facere C, O (in tabulas или in codĭcem referre C) — записать долг (за кем-л.)
    n. solvere (dissolvere, exsolvere, expedire) Cоплачивать (погашать) долг
    12) долговая расписка, денежное обязательство
    alicui certis nominibus grandem pecuniam debere C — задолжать кому-л. крупную сумму под бесспорные долговые обязательства
    13) должник (n. certum или bonum C, lentum Sen)

    Латинско-русский словарь > nomen

  • 7 nomen

    nomen nomen, inis n имя

    Латинско-русский словарь > nomen

  • 8 nomen

    nomen nomen, inis n название

    Латинско-русский словарь > nomen

  • 9 nomen

    nomen nomen, inis n повод, предлог

    Латинско-русский словарь > nomen

  • 10 nomen

    nomen nomen, inis n основание, предлог

    Латинско-русский словарь > nomen

  • 11 nomen

    1) имя, a) вооб. название (1. 6 D. 12, 1. 1. 7 § 2 D. 33, 10. 1. 2 D. 19, 5. cf. 1. 1 pr. D. 19, 3. 1. 7 pr. § 1 D. 2, 14. cf. 1. 1 § 2 D. 19, 4. 1. 17 D. 13, 1. 1. 119. 128. § 1 D. 50, 16);

    n. generale (1. 115. 128 eod. 1. 1 § 1 D. 1, 7. 1. 7 pr. § 1 D. 2, 14);

    b) имя лица, напр. прот. praenomen и cognomen, особ. родовое имя (§ 29 I. 2, 20. 1. 80 D. 5. 1. 1. 21 pr. D. 28, 1. 1. 1 D. 28, 2. 1. 8 § 2. 3 D. 37, 11. 1. 9 C. 7, 16. 1. un. C. 9, 25. 1. 9 § 8 D. 28, 5. 1. 24 D. 36, 1);

    nominis ferendi conditio (1. 63 § 10 eod. 1. 21 § 3 D. 33. 1. 1. 38 § 2 D. 34, 2. 1. 2 pr. § 2. 1. 3 § 2. 1. 4 D. 50, 10);

    nomina edere (см. s. 1 c.);

    sine nomine stipulari (1. 3 C. 4, 27);

    c) тк. самое лицо, pietas paterni nom. = patris (1. 22 § 4 D. 46, 5. 1. un. C. 9, 17. 1. 43 D. 38, 1. 1. 23 C. 10, 31. 1. 5 § 4 D. 26, 8. 1. 2 D. 26, 9. 1. 4 § 1 D. 40, 1. 1. 19 § 5 D. 16, 1. 1. 41 § 31. 71 D. 23, 3. 1. 10 § 10 D. 42, 8. 1. 1 § 13 D. 49, 4);

    alieno nom. agere etc. (см. alienus s. 1. 1. 18 pr. D. 41, 2. 1. 31 pr. D. 5, 3. 1. 16 D. 26, 7. 1. 4 pr. D. 27, 7. 1. 4 § 5 D. 3, 2. 1. 55 § 2 D. 36, 1); о праве, основании, качестве, тк. от имени, non proprio nom., sed iure cuiusdam successionis agere (1. 22 § 3 D. 5, 2);

    hereditario nom. (как наследник) experiri (1. 93 pr. D. 46, 3);

    conveniri (1. 13 § 1 D. 4, 3), pecunia hereditario nom. (= tamquam ab herede) data (1. 18 D. 18, 4);

    procuratorio nom. agere (см. procurator);

    mandatorio nom. intercedere (см. mandator);

    fideiussorio nom. debere etc. (см. fideiubere);

    d) nomine alicuius rei, по поводу, под именем, предлогом, для, по отпошению, = alicuius rei causa, напр. culpae, negligentiae nom. teneri (1. 25 § 18 D. 10, 2. 1. 4 D. 27, 8. 1. 1 pr. D. 50, 10. 1. 4 pr. D. 12, 1. 1. 4 D. 20, 1. 1. 9 D. 39, 1. 1. 9 D. 9, 4. 1. 37 § 6 D. 38, 1);

    debiti nom. satisfieri (1. 27 § 1 D. 40, 9. 1. 9 § 3 D. 13, 7. cf. 1. 4 § 3 D. 42, 1. 1. 5 § 30 D. 36; 4);

    eo nom. satisdare, cavere (1. 6 pr. 1. 13 eod.), praestare (1. 57 D. 2, 14. 1. 27 D. 21, 1. 1. 1 § 16 D. 37, 6. 1. 5 § 8 D. 26, 7. 1. 21 § 4 D. 44, 2. 1. 2 § 1 D. 9, 1. 1. 38. § 2 D. 9, 4. 1. 28 D. 20, 4);

    ventris nom. in possessionem mitti (см. venter);

    e) предлог (1. 6 § 3. 5. 6 D. 1, 18).

    2) долговое требование, которое вносил в приходно-расходную книгу отец семейства (tit. I. 3, 21); а) особ. заем: потеп faсere, т. е. имя должника или долг записать в долговой книге; отсюда: одолжить, дать в долг, заем (1. 4 § 1. 1. 52 pr. D. 15, 1. 1. 12 § 15 D. 17, 1. 1. 16. 39 § 14 D. 26, 7. 1. 34 § 1 D. 32, 1. 41 § 17 D. 40, 5. 1. 3 § 8 D. 49, 14. 1. 2 D. 50, 14. 1. 1 D. 33, 1. 1. 9 pr. D. 2, 14. cf. 1. 34 pr. D. 4, 8. 1. 64 D. 32. 1. 86 eod. 1. 89 pr. D. 35, 2. 1. 58 § 3 D. 26, 7. 1. 16 eod. 1. 11 C. 5, 14. 1. 24 pr. D. 33, 2. 1. 30 D. 5, 3. 1. 36 § 1 D. 50, 1);

    suscipere (1. 7 § 6 D. 26, 7. 1. 44 pr. eod.);

    b) вооб. долговое требование, долг (1. 6 pr. D. 50, 16);

    quae in nominibus sunt прот. singularum rerum dominium, или quae in patrimonio habet (1. 37 D. 29, 2. 1. 9 D. 46, 6);

    quod in nomine est, прот. corpora beredit. (1. 11 D. 20, 5. 1. 5 § 9 D. 27, 9. 1. 40 § 8 D. 40, 7. 1. 6 C. 3, 36. 1. 3 § 1 D. 46, 3. 1. 17 D. 18, 4. 1. 4. 6. 14 pr. 23 § 1 eod. 1. 7 C. 4, 10. 1. 3 C. 4, 39. 1. 1 C. 8, 42. 1. 15 § 9 D. 42, 1. 1. 44 § 5 D. 30. 1. 6 eod. 1. 34 pr. 1. 59 D. 32. 1. 18 C. 6, 37. 1. 6 C. 4, 10. 1. 4 C. 8, 17. 1. 18 pr. D. 13, 7. 1. 19 D. 20, 4. 1. 1 § 12 D. 37, 6. 1. 26 § 2 D. 17, 1);

    nomina exacta (1. 28 § 3 D. 34, 3);

    nominum ususfr. (1. 3 D. 7, 5);

    cp. Gai. III. 131;

    nomina arcaria III. 128. 130. 133. 137;

    nom. transcripticia).

    3) poд, фaмилия (1. 33 § 6 D. 31. 1. 69 § 1 eod.);

    fudum de nomine meo exire veto etc. (см. exnire s. l).

    4) coсловие, clarissimum nomen (1. 10. D. 12, 1). 5) народ, нация, ditio Romani nom. (1. 20. 5, 5). 6) = patrimonium, имущество;

    publico nomini accedere (1. 16 C. 4, 44).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > nomen

  • 12 NOMEN

    word, significative word, noun, name - слово, обозначающее слово, понятие, имя; (в последнем смысле термин использовался Гоббсом и английскими логиками), т.е. как грамматическая, логическая единица, противопоставляемая разговорному слову (VOX). Боэций определял имя как обозначающее слово, Фома подчеркивал пять моментов, утверждающихся в определении имени или понятия: первый, - род, так как разговорное слово слагается из звуков; второй, - первая дифференция, обозначающая; третий, - вторая дифференция, имеющая отношение к воле (т.е. значение имени определяется человеческим установлением в воле); четвертый, - третья дифференция, безотносительность ко времени (понятие отличается от глагола тем, что последний подразумевает время); и пятый, - четвертая дифференция, ни одна часть не значима отдельно от существительного как целого.

    Латинские философские термины > NOMEN

  • 13 nomen

    - inis s n 3en
    nom

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > nomen

  • 14 nomen

    inis, n третье склонение имя, название

    Латинско-русский медицинско-фармацевтический словарь > nomen

  • 15 nomen

    name.

    Latin-English dictionary of medieval > nomen

  • 16 nomen

    ,inis n
    имя,название

    Latin-Russian dictionary > nomen

  • 17 Nomen atque omen

    Имя и знамение.

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Nomen atque omen

  • 18 Nomen et omen

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Nomen et omen

  • 19 nomen est omen

       el nombre lo dice todo; el nombre ya lo dice; ya lo dice el nombre

    Locuciones latinas > nomen est omen

  • 20 Nomen est omen

    "Имя - знамение, имя что-то предвещает", т. е. что-то говорит о своем носителе, характеризует его - ср. "говорящее имя"
    Источник - Плавт, "Перс", 623-28 (сценка, в которой хитрый раб Токсил продает своднику Дордалу свободную девушку, которая по их уговору должна затем расторгнуть сделку, Доказав, что она не рабыня)-
    [ Do.: ] Quíd nomén tibíst?
    [ То.: ] Núnc metuó ne péccet. [ Vi: ] Lúcridi nómen
    ín patriá fuit.
    [ То.: ] Nómen átque omén quantívis jam (e)st pretí.
    Nímis pavébam ne peccáret, expedívit. [ Do.: ]
    Sí t(e) emam,
    Míhi quoque Lúcridém confído fóre te. [ То: ]
    Tú s(i) hanc émeris.
    crédo, sérvibít tibi.
    [ Дордал: ] Как тебя зовут?
    [ Токсил (в сторону): ] Боюсь, как бы она тут не споткнулась.
    [ Девушка: ] На родине меня звали Лукрида *.
    [ Токсил: ] Имя, в котором есть такое предзнаменовение, уже само много стоит. Как же тебе ее не купить? - -
    [ Дордал: ] Если я тебя куплю, я надеюсь, что ты и для меня будешь Лукридой.
    [ Токсил (в сторону): ] Если ты ее купишь, клянусь Геркулесом, эта рабыня и месяца у тебя не останется.
    [ * От латинского lucrum барыш. - авт. ]
    ...вчера является некий Дренглер [ От drängeln (нем.) приставать, настойчиво требовать. - авт. ] (nomen omen) из Сити с письмом от г-на Цишке из Нью-Йорка, который тринадцать лет тому назад ссудил мне 15 ф. и затем неожиданно исчез из Лондона вследствие совершенной им денежной растраты (он был агентом по отправке эмигрантов в Нью-Йорк). (К. Маркс - Ф. Энгельсу, 21.V 1869.)
    Некий назойливый Макс Кварк [ Quark - чепуха (нем.) - авт. ] - nomen est omen - написал мне, что Девиль в Париже предоставил ему исключительное право на перевод своего краткого изложения "Капитала", и просил, чтобы я рекомендовал его Мейсжру и написал для него предисловие. (Ф. Энгельс - Вильгельму Либкнехту, 25.II 1886.)
    Мои приятели отрекомендовали меня новым товарищам, по-видимому, с самой чудесной стороны, потому что и эти тотчас же стали моими закадычными друзьями. Они непременно требовали, чтобы я непременно сказал им, кто я: et nomen, et omen. (Д. Л. Мордовцев, По Испании.)
    Это просто скандал, что в Комиссии по делам школы и культуры из девятнадцати членов только один педагог и то учитель начальной школы! ХДС посылает туда юристов, СНП - кого попало, а СПГ - рабочих. И эти господа решают, что нужной и что не нужно школе. От избытка знаний у них голова не трещит. За последние три года меня всего два раза соизволили пригласить на заседание этой Комиссии. Nomen est Omen. [ Здесь употреблено иронически. - авт. ] (Томас Валентин. Без наставника.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Nomen est omen

См. также в других словарях:

  • NOMEN — inrantibus impositum, perectâ Circumcisione Iudaeis, aliis post lustrationem: Omnibus enim gentibus Nomma sua erant seu vocabula, aliis signa, praeter Atlantes, de quibus Pomp. Mela l. 1. c. 8. Ex his, qui ultra deserta esse memoraxtur, Atlantes… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Nomen — may refer to: Nomen, the middle part of Ancient Roman names (see Roman naming conventions) Nomen, the personal name of Ancient Egyptian pharaohs Jaume Nomen (born 1960), Catalan astronomer See also Nomen nescio, abbreviated N.N. , used to signify …   Wikipedia

  • nomen — (izg. nȏmen) m DEFINICIJA 1. ime 2. gram. zajednički naziv za imenske riječi (imenice, zamjenice, pridjeve i brojeve) SINTAGMA nomen est omen (izg. nomen ȅst ȏmen) ime je znamen, znak, slutnja, tj. često samo ime nosi neko značenje koje se… …   Hrvatski jezični portal

  • Nomen — Sn Substantiv per. Wortschatz fach. (20. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. nōmen (auch: Name, Benennung ). Adjektive: nominal, nominell; Verb: nominieren.    Ebenso nndl. nomen, ne. noun, nfrz. nom, nschw. nomen, nnorw. nomen; Pronomen, Renommee.… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • Nomen — »Substantiv; deklinierbares Wort, das weder Pronomen noch Artikel ist (Substantiv und Adjektiv)«: Der grammatische Terminus ist aus lat. nomen »Name, Benennung; Nomen«, das urverwandt mit dt. ↑ Name ist, entlehnt. – Zu lat. nomen als Stammwort… …   Das Herkunftswörterbuch

  • Nomen [1] — Nomen, s. Nomos …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Nomen [2] — Nomen (lat.), 1) Name (s.d.), Benennung; 2) Nennwort; scheidet sich in N. substantivum, (Hauptwort) u. N. adjectivum (Beiwort); das erstere wieder in N. appellativum (s. Appellativum) u. N. proprium (Eigenname) …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Nomen [1] — Nomen, Mehrzahl von Nomos (s. d.) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Nomen [2] — Nomen (lat., Mehrzahl nomĭna), zusammenfassende Bezeichnung der Substantiva und Adjektiva (s. d.). N. proprium, Eigenname (s. Name) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Nomen — (lat., »Name«, Mehrzahl Nomĭna), Nennwort, diejenigen Wörter, die entweder ein Ding (Nomina substantīva) oder die Eigenschaft eines Dinges (Nomina adjectīva) bezeichnen; im Rechnungswesen eine Geldpost (Nomina actīva, außenstehende, Nomina… …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Nomen — Nomen, lat., Mehrzahl nomina, in der Grammatik das Nennwort. als: n. substantivum, Hauptwort. n. adjectivum, Eigenschaftswort, n. verbum, Zeitwort. N. est omen, lat., der Name sagt oft viel; n. et omen, sein Name sagt, was er ist …   Herders Conversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»